Ervaringen 2

recensies3

“Oe Eige Zijn”

Is jouw refrein
Het is een lijfspreuk, een devies
Klinkt telkens door in jouw advies
Maar om mijzelf te ontdekken
En vanuit jouw stelling te vertrekken
Moest toch eerst de wereld plat
En daarin kwam nogal de klad
Met veel geduld en heel wat rammen
Hebben we ’t kaf uit ’t koren kunnen kammen
Dat gaf de aanstoot en de macht
Alleen te gaan op eigen kracht
Daalt de behoefte aan attentie
Bezoek met lagere frequentie
We zullen elkaar nog best eens treffen
Om soms wat problemen op te heffen
Maar in beginsel zullen we zelf gaan
Met jouw devies kunnen we het zelf aan
Om onze dank te expliciteren
Willen we je hiermee een beetje eren

Sint en Piet


Verder heb ik hem vannacht gevraagd wat het nu precies aan mij (en niet alleen aan de omstandigheden, of aan mijn leerproces of aan de integriteit van mijn toenadering etc.) was waardoor hij van me houdt. Hij was aanvankelijk perplex: hoe kan iemand zoiets nu toch vragen. Toen ’t tot hem doordrong heeft hij me goddank eindelijk konkrete , uitvoerige antwoorden gegeven. Hij leert ’t wel! Ik merk ook dat ’t hem goed doet, als we eenmaal door de moeizame barrière heen zijn. Hij zei vandaag ‘ik word niet de oude; ik word helemaal nieuw’. En ik merk, hoezeer ik ‘inwachtend’(ook ‘indrogend’..) ben geweest de laatste jaren. Ook voor mij is er iets onomkeerbaars aan ’t gebeuren, wat me overigens nog niet helemaal eigen is: ik laat me rechtstreekser horen (waardoor ik misschien ook pinniger of krengiger word…) Kijk, dit zijn de vruchten van jouw aanwezigheid, die ik je graag laat zien. Dag!

Vrouw,midden 40


Meestal gaat ’t hier prima; en zoniet, dan knok ik er weer voor. Je weet dat ik het kan!Nog bedankt, Jan!!

Gelukkig koppel, tijdje na verhuizing naar ander deel van het land


Hieronder nu de reactie van een oud student-studente P.M.T., voorgedragen tijdens de eindevaluatie omdat zij vond dat dit echt op mij slaat. Ik ben er verlegen mee. Te veel eer.

FACULTAS MEDICA

Hij die het mes en het lancet hanteert
kan onverschrokken zijn wanneer hij vreest
met heilige vrees. Het edelste, de geest
wordt in dit uur beveiligd of gedeerd.

Zie het gelaat van wie zich niet verweert
een open boek. Wie, zelfverblind, niet leest
Richt diep het letsel aan dat niet geneest.
Hij heeft de adel van het ambt onteerd.

Gezegend die het weten van zijn grens
belijdt: zijn hand vertoont die vaste trek,
z
ijn ziel de schroom die adeldom verraadt.

Met instrumenten werkend aan een mens
o
pent hij nog de sluitklink van het hek
w
aardoor de ander naar de vrijheid gaat.

                                                   IDA GERHARDT

 ervaringen 1  ervaringen 3  kanttekening

klik op de bovenstaande foto’s om nog meer ervaringen te lezen.
met de foto van de bril verlaat u de ervaringen